چقدر نگاهم میکنی دارم مؤذب میشم

دارم واسه اشکای تو هر لحظه بد تر میشم

یه چیزی داره لبخندت که دائم رام میشم

یه چیزی داره عطر تو که هر جا میرم هستی

یه چیزی توی قلبت هست که دائم در دعا هستی

باید بتونم یادم بیارم هر جا که نیستی طاقت بیارم

باید یه راهی باشه عزیزم

بی تو یه جسم داغونو خستم

بعضی وقتا به آرزو هام خندم میگیره

مثلا آرزومه پیرهنتو اتو کنم

آرزومه برای یه لحظه ی کوتاه تو ماشین کنارت بشینم

آرزومه بهم بگی آب میخوای  و برات بیارم

آرزومه گوشیم پیشت جا بمونه و تو یواشکی گوشیمو چک کنی ببینی غیر از تو هیچکی تو دنیام نیست یا حتی گوشی تو پیش من جا بمونه و من برای اینکه  ثابت کنم بهت اعتماد دارم گوشیتو چک نکنم

آرزومه یه جایی که رفتیم گم بشیم.مثلا شب تو جاده ها تو بیابونا گرفتار بشیم.من اون لحظه وقتی دستتو میگیرم از هیچی نترسم

آرزومه بدونم لباساتو از کدوم مغازه ها میخری

آرزومه یه چیزی بگی  و بگی بین خودمون بمونه

آرزومه پلیس منو بگیره تو بیای پاسگاه و با همون لبخند همیشگیت بگی : اصلا نترس الان درستش میکنم مشکلی نیست.

من حتی دلخوشی تو زندگیم بیدا نمیشه

من حتی بغض هر روزم به اشک تبدیل نمیشه

من حتی با هوای تازه ی شهر دلم تازه نمیشه

من حتی خنده رو لبهام دیگه بیدا نمیشه

من حتی شب که مهتاب و ستاره کنار هم میشینن

یه دونه آدم با معرفت تو زندگیم بیدا نمیشه

من حتی بشت اشکای شبونم

یه دون شونه ی بر حوصله بیدا نمیشه

من حتی وقتی که حالم خرابه

یه قطعه از خیابونای شهر سهمم نمیشه

من حتی سرد و بی روحم که باشم

یه دنیا جک برام مرهم نمیشه

من حتی آفتابم روم بتابه

دل سردم به دنیا گرم نمیشه

من حتی روزی رو دارم میبینم

که هیج مردی دیگه بیدا نمیشه

و این تنها منم تو اوج غم ها

که یک ذره از عشقم کم نمیشه

آناهیتا شهبازی